نمره نیاوردن

آموزش — 10 اکتبر 2011

شریل امبرت Today’s Parent/برگردان: نادیا غیوری

گرچه تازه آغاز سال تحصیلی است و هنوز تا زمانی که دانش‌آموزان بخواهند برگه‌های گزارش یا همان کارنامه‌های خود را به خانه بیاورند زمان باقی مانده، اما بد نیست که از همین امروز و با تکرار آموزه‌های این نوشتار روزهای راحت‌تری را در آینده برای خود تدارک ببینیم.

وقتی دختر هفت ساله‌ام با کارت گزارش کلاس دومش از مدرسه به خانه آمد، هر کاری که بلد بود و هر هنری را که در چنته داشت رو کرد تا بلکه من دیدن کارت را فراموش کنم. بالاخره بعد از انداختن یک نگاه سریع به نمره‌هایش متوجه وجود چند نمره C در بین ردیف نمرات A و B شدم. عجیب این بود که آن نمره‌های C مربوط به درسی بود که او معمولا در آن نمره خوبی می‌آورد و مشکلی نداشت. با عصبانیت و اخم فریاد زدم: «چی شد که این‌طوری شد؟» اینجا بود که چهره دخترم درهم رفت و زد زیر گریه.

به قول خانم لارا مین، نویسنده کتاب Meet the Teacher: How to Help Your Child Navigate Elementary School (ملاقات با معلم: چطور به فرزندتان کمک کنید تا از دوره ابتدایی گذر کند)، زمانی دادن کارت‌های گزارش مدرسه می‌تواند برای همه زمان پراسترسی باشد اما اگر بگذارید به جای رفتار درست و مناسب، عصبانیت یا ناامیدی شما بروز کند، فقط اوضاع را خراب‌تر کرده‌اید. در این نوشتار به شما می‌گوییم که چطور با نمره‌های A و نمره‌های D و یا هر نمره دیگری در حد فاصل این دو مواجه شوید و با آنها برخورد کنید.

سعی کنید مثبت بمانید. در ابتدای صحبت همیشه سعی کنید چیزی برای تعریف و تحسین پیدا کنید حتی اگر این چیز کوچک پیشرفتی اندک در نمره درس انگلیسی یا نحوه مراوده خوب فرزندتان با همکلاسی‌اش باشد. خانم مین می‌گوید: «اگر نمره‌های فرزندتان درخشان نیستند اما شما می‌دانید که او برای به دست آوردن آنها همه تلاش خود را کرده، حق اوست که برای این دستاورد او را مورد تشویق قرار دهید.»

مقایسه نکنید. از وسوسه حرف زدن درباره کارت گزارش بی‌نقص خواهر، دخترعمو یا دوستش خودداری کنید. خانم جنیفر ساباتینی، استاد آموزش دوران خردسالی Early Childhood Education در کالج سنکای شهر تورنتو و مادر دوقلوهای ۱۲ ساله، در این‌باره می‌گوید: «درگیر شدن در شوک و جنون نمره خیلی راحت اتفاق می‌افتد. تمرکز شما باید این باشد که از هر یک از فرزندان خود توقعی معقول داشته باشید نه این که از همه آنها انتظار یک خروجی را داشته باشید.»

به حرف‌های بازیکن اصلی خوب گوش بدهید. به اعتقاد خانم مین خیلی از والدین اصلا توجهی به این نکته ندارند که بچه‌ها به توانایی‌ها و ضعف‌های خود کاملا واقفند و در مورد آنها اشتباه نمی‌کنند. نظر فرزندتان را در مورد کارت گزارشش بپرسید. از او بپرسید که از کدام نمره‌ها خوشحال و راضی است و کدام نمرات او را ناراحت کرده‌اند و بالاخره این که فکر می‌کند چرا این نمره‌ها را گرفته؟ یادتان باشد که در طول این مکالمه آرامش خود را حفظ کنید چون این یک گفتگو بین شماست نه یک بازجویی و استنطاق.

وضعیت کلی تحصیلی فرزند خود را فراموش نکنید. به گفته خانم مین کارت گزارش در واقع نشان‌دهنده تلاشی است که فرزند شما در یک دوره زمانی مشخص انجام داده است. یک نمره پایین‌تر همیشه به این معنا نیست که او در یک درس ضعیف شده یا با آن مشکل پیدا کرده است. ممکن است نمره ریاضی فرزند شما در یک ترم A باشد اما یک ترم بعد در همین درس او نمره B بگیرد چون محتوای درس فرق کرده و حالا دیگر مثلا برای او جبر سخت‌تر از هندسه شده است (چیزی که در مورد دختر من هم اتفاق افتاده بود). در ضمن با دقت به یادداشت‌ها و تذکرات معلم هم توجه کنید زیرا این قسمت می‌تواند تصویر بهتری از وضعیت تحصیلی کلی فرزندتان به شما بدهد. خانم ساباتینی می‌افزاید: «ما به عنوان والدین، باید به آن بخش‌هایی از کارت گزارش بیشتر توجه کنیم که شامل مهارت‌های یادگیری هستند از جمله ابتکار، حل مسئله و رفع مشکل زیرا این موارد هستند که در درازمدت به موفقیت دانش‌آموز می‌انجامند.»

برای پی‌گیری برنامه داشته باشید. خانم مین می‌گوید: «در روز ارائه کارت گزارش وقت بگذارید و موفقیت‌های فرزندتان را با هم جشن بگیرید. اکنون می‌توانید روز بعد را با برنامه‌های تازه برای پیشرفت آغاز کنید.» از فرزند خود بپرسید که حالا فکر می‌کند در خانه و مدرسه چه باید بکند تا بتواند نمره‌های بهتری بگیرد. گاهی اوقات کارت‌های گزارش بیشتر از آن‌که نشان‌دهنده فقدان مهارت باشند نشان از فقدان تلاش دارند پس شاید بد نباشد که فرزندتان کمی از زمان تلویزیون تماشا کردن کم کند و بر میزان فعالیت‌های درسی خود اضافه کند. شما پیشنهادهایتان را مطرح کنید و بعد از آن هم با کمک یکدیگر اهداف کوچک و واقع‌بینانه‌ای را برای او مقرر کنید. شاید بخواهید در این مرحله با معلم فرزندتان هم صحبت کنید تا ببینید فرزندتان برای بالا بردن نمره‌هایش چه می‌تواند بکند به ویژه اگر این نمرات دقیقا نشان‌دهنده میزان تلاش و زمانی که او صرف درس خواندن کرده است نباشند.