الزامات قانونی در روند استخدام نیروی کار

محمدعلی شاکرمی

وظایف قانونی کارفرمایان در قبال کارمندان- بخش چهارم

استخدام نیروی انسانی جدید هم به مانند بسیاری از امور دیگر در کانادا نیازمند توجه و دقت بالا است. کارفرمایان می‌بایست موارد مهمی را در پروسه استخدام از درج آگهی در وبسایت‌های کاریابی و سایت‌های اجتماعی گرفته تا نحوه مصاحبه و انجام اقدامات اداری رعایت کرده و قوانین مدون دولت‌های استانی و فدرال را در این ارتباط مد نظر قرار دهند.

رعایت برابری و تساوی بین افراد و اجتناب از برخورد‌های تبعیض‌آمیز در تمامی مراحل استخدامی از مواردی هستند که در این مقاله به اجمال به آنها پرداخته خواهد شد.

صرف نظر از اینکه آیا کارفرمایان به دنبال بکارگیری فرد جدیدی برای سازمان خود بوده و یا قصد ارتقاء فردی از داخل شرکت به شغل و مسئولیتی بالاتر را دارند، می‌بایست در تمامی مراحل استخدامی، استانداردهای دولت کانادا در زمینه برابری و تساوی حقوق افراد یعنی قانون حقوق بشر کانادا Canadian Human Rights Act و قانون برابری شغلی Employment Equity Act را رعایت نموده و از اینکه در هیچ‌یک از مراحل استخدامی رفتاری تبعیض‌آمیز از طرف سازمان‌شان اعمال نشده باشد، اطمینان حاصل نمایند.

یازده محدوده تاکید شده در قانون حقوق بشر کانادا که به واسطه آنها احتمال اعمال تبعیض علیه نیروی کار کانادایی وجود دارد عبارتند از:

نژاد،
قومیت،
رنگ پوست،
سن،
جنسیت،
دین و مذهب،
تمایلات جنسی،
وضعیت تاهل،
شرایط خانوادگی،
معلولیت فیزیکی و
حتی محکومیت کیفری که توسط دادگاه‌های کانادا به آن رسیدگی شده و فرد دوره تادیبی خود را طی کرده باشد.

بنابراین بر طبق قانون بسیار حائز اهمیت است که تمامی کارفرمایان کانادایی از اینکه ویژگی‌های فردی متقاضیان هیچ‌گونه تاثیری بر روی روند استخدام آنها نداشته و با تمامی افراد از رنگ‌ها، مذاهب، جنسیت‌ها و سنین متفاوت به طوری یکسان رفتار و تنها بر اساس میزان قابلیت‌ها و مهارت‌های‌شان مورد سنجش قرار گرفته باشند، اطمینان حاصل نمایند.

باید به این نکته نیز توجه داشت که مسئولیت هرگونه رفتار تبعیض‌آمیزی از طرف افراد یک بنگاه اقتصادی بر علیه فرد تازه استخدام شده و یا در حال استخدام نیز به عهده کارفرما بوده و طبق قانون، اوست که مورد مواخذه قرار خواهد گرفت.

بدین صورت کارفرما موظف است در مواردی که فرد یا افرادی در درون سازمان اقدام به رفتارهای تبعیض‌آمیز و بی‌احترامی در هر یک از زمینه‌های یازده‌گانه ذکر شده، نسبت به افراد در حال استخدام می‌نمایند، سریعا واکنش نشان داده و با دخالت در این موارد نه تنها جلوی هرگونه فرق‌گذاری و تبعیض را بگیرد بلکه با خاطیان برخورد نماید.

طبق قانون برابری و تساوی کانادا و قانون تطبیق تکالیف Duty of Accommodateکارفرمایان برای رعایت عدالت و انصاف ممکن است در مواردی مجبور به رفتاری متفاوت و غیر یکسان با متقاضیان مختلف گردند. به عنوان مثال درخواست انجام امتحان کتبی برای استخدام در یک شغل معین به طوری یکسان و از تمامی افراد متقاضی منصفانه نبوده و کارفرما می‌بایست به منظور ایجاد شرایطی یکسان، در مورد افرادی که دارای مشکل بینایی هستند نوع دیگری از تست و مصاحبه را تدارک ببیند. همچنین مطمئن شوند که معابر ورودی و خروجی ساختمان بنگاه اقتصادی‌شان برای افراد سوار بر ویلچر هم امکانات لازم را داشته باشد. به این ترتیب و بر طبق این قانون، شانس استخدام برای همه افراد اعم از معلول و غیر معلول، زن و مرد، مسن و جوان، متاهل و مجرد یکسان بوده و همگی از حقوق و شرایطی برابر برخوردار خواهند بود.

البته قانون تطبیق تکالیف کانادا کارفرمایان را بصورت صد در صد محدود نکرده و چنانچه شرکت‌ها برای تبعیت از این قانون دچار مشکلات تکنیکی و یا هزینه‌های بالا و غیر پیشبینی شده گردنددولت با ارائه کمک‌های مالی، آنها را در استانداردسازی مراحل استخدامی‌شان یاری می‌کند.

از طرف دیگر سازمان‌هایی که زیر نظر دولت فدرال کانادا (و نه تمام دولت‌های استانی) فعالیت دارند، حتی موظف به رعایت الزامات بیشتری در این خصوص بوده و به عنوان مثال می‌بایست در روند استخدامی خود شرایط و امکانات را برای افراد نابینا نیز فراهم نمایند. طبق قانون برابری شغلی کانادا، سازمان‌های دولتی مرتبط با دولت فدرال موظف به ایجاد فرصت‌های شغلی مساوی برای بومیان اولیه کانادا، زنان، افراد دارای معلولیت جسمی و حتی اقلیت‌های قابل تشخیص (Visible Minorities) در مقایسه با دیگران نیز می‌باشند.

در مقالات بعدی به دیگر الزامات کارفرمایان در روند استخدامی افراد پرداخته خواهد شد.

– این نوشتار بر اساس اطلاعات سایت‌های رسمی دولتی در مارچ ۲۰۱۴ تکمیل شده است.

این مطلب در این صفحات از شماره ۲۱ پرنیان کانادا منعکس شده است.