روش‌های طرح دعوا بر علیه اداره مهاجرت

مهاجرت — 12 نوامبر 2011

…پرسش این است: «روشهای طرح دعوا، زمان رسیدگی، امکان موفقیت و تاثیر هر یک از آنها بر وضعیت متقاضیان چیست؟»

در این موارد امکان طرح چند نوع دعوی وجود دارد:

طرح دعوای گروهی از افراد به نمایندگی از همه کسانی که در شرایط مشابه هستند که به آن Class Action Lawsuit می‌گویند. در این نوع طرح دعوی، عده‌ای از افراد به دادگاه مراجعه می‌کنند و خواسته خود را نه تنها از طرف خود بلکه از طرف همه کسانی که در شرایط مشابه وی هستند مطرح می‌کنند و حکم دادگاه برهمه افراد آن طبقه تسری دارد…

منفعت اقدام از این طریق، شمول آن بر همه افراد است اما به نسبت همین گستردگی منفعت، مقاومت در برابر آن نیز زیاد است و اینگونه دعاوی معمولا بسیار زمان‌بر و پرهزینه است و تا بخش بزرگی از افکار عمومی را با خود همراه نکند شانس موفقیت ندارد.

شکل دوم، طرح دعوای گروهی از افراد به منظور تامین منافع افرادی که در دعوا شرکت داشته‌اند و نه همه کسانی که در شرایط مشابه هستند…هزینه‌های قانونی بین افراد سرشکن می‌شود و با توجه به حضور تعداد زیادی از افراد دادگاه نیز آنرا ساده نمی‌انگارد. علاوه بر این شانس جلب توجه رسانه‌ها و فعال کردن افکار عمومی نیز هست. در این موارد هم دولت معمولا قبل از تصمیم دادگاه وارد مذاکره می‌شود و در نهایت هر تصمیم تنها به کسانی که اقدام کرده‌اند و نام آنها در لیست خواهان‌های دعوا نوشته شده است تسری دارد و شامل دیگران نمی‌شود…

این دعاوی در یک بازه زمانی ۳ تا ۱۲ ماهه به نتیجه می‌رسد و این به شرطی است که وزارت مهاجرت برای مذاکره و حل و فصل موضوع وارد مذاکره نشود. در صورت نشستن وزیر به پای میز مذاکره می‌توان امیدوار بود که خیلی سریع نتیجه این دعوا روشن شود…

نوع دیگر طرح دعوا می‌تواند شکایت فردی باشد که وکیلی را استخدام کند و هزینه‌های سرسام‌آور انرا نیز به تنهایی متقبل می‌شود…

در موضوع بحث ما یعنی طرح دعوا بر علیه وزیر مهاجرت در خصوص عدم بررسی لیست ۳۸گانه به نظر منطقی‌تر است که از روش دوم استفاده کنیم…

www.parscanada.com/_1716